اوزیل: زیدان را کشف کردم و عاشق فوتبال شدم

فوتبال ۳۵۲ – این جنس از نوستالژی با همه صفحات نوستالژی پیشین متفاوت است. به سراغ یکی از گفت و گوهای قدیمی از مسوت اوزیل در نوامبر ۲۰۱۳ (آذر ۹۲) رفته‌ایم. مواضع و حرف‌های او را در آن زمان بخوانید. تا چه اندازه صحیح بوده؟ آیا او نسبت به حرف‌های یک دهه گذشته‌اش تفاوتی داشته؟

نوامبر ۲۰۱۳

تو جوان تر از ریکلمه و اسنایدر هستی. آیا می‌توانیم تو را آخرین نسل از بازیکنان شماره ۱۰ دانست؟
شما می‌توانید بگویید پست پلی میکری بهترین پستی است که من در آن استعدادم را نشان می‌دهم. من به عنوان مهاجم فوتبال را آغاز کردم اما به اندازه کافی توپ به من نمی‌رسید. دوست داشتم به عقب برگردم و توپ بگیرم. به همین دلیل مربی‌ها درک کردند که شرایط من متعلق به پست شماره ۱۰ است. به طور مثال زیدان همیشه من را هیجان زده می‌کند؛ با توانایی دریبلینگ و آرامش او در زمانی که توپ را در اختیار دارد. هرگز کاریزمایی مانند او در زمین ندیده‌ام. به گل مشهور او که با چرخش همراه بود اشاره می‌کنم. آن حرکت به من هم تعلق داشت. حرکتی که بر اساس غریزه همراه بود.

می توانی بگویی چه زمانی عاشق فوتبال شدی؟
زمانی که زیدان را در جریان جام جهانمی ۹۸ کشف کردم. از آن زمان همیشه در بازی‌های کامپیوتری زیدان و فرانسه را انتخاب می‌کردم و هربار او حرکتی انجام می‌داد به سرعت به دنبال ویدیوی حرکات او بودم. بعد هم تلاش می‌کردم تا حرکت او را انجام دهم. امروز وقتی می‌بینم بعضی کودکان لباس من را بر تن می‌کنند حس خاصی پیدا می‌کنم.

درباره قفس میمون‌ها توضیح بده!
من در گلزن کرشن بزرگ شده‌ام و مدرسه‌مان ساعت ۲ به پایان می‌رسید. هر روز پس از مدرسه تا ۸ شب در جایی به نام قفس میمون بازی می‌کردم. همه چیز در یک فضای ۵ متر در ۱۰ متر خلاصه می‌شد و با تیم های ۶ نفری بازی می‌کردیم. بنابراین شما یاد می‌گرفتید چگونه توپ را حفظ کنید، سریع فکر کنید و خلاق باشید. در آن زمین هیچگاه توپ بیرون نمی‌رفت و در نتیجه استراحتی هم در کار نبود. حتی اگر توپ را به سمتی اشتباه می‌زدید به زمین برمی‌گشت زیرا فضایی بسته بود. با دوستانم و برادرم در آن جا بازی می‌کردیم و حتی خوراکی می‌خوردیم. آن‌ها از من ۵ سال بزرگتر بودند. هیچ وقت از بازی کنار بزرگترها نترسیدم و آن را فرصتی مهم یافتم. در آن زمان اما نمی‌دانستم قرار است فوتبالیست حرفه‌ای باشم. در آن زمین هم بازیکنانی با طرفداری از توتی و بکن باوئر بودند اما من زیدان بودم.

آیا انسانی خاطره بازی هستی؟
خیر. کاری که در قفس میمون‌ها می‌کردم را نمی توانم هر بار در زمین تکرار کنم. فوتبال واقعی متفاوت است. نقطه قوت من این بود در زمان کودکی چیزهایی دیدم که کسی ندیده بود. حتی قبل از دریافت توپ می‌دانستم هم‌تیمی‌های من کجا هستند. این هنوز هم مهم ترین توانایی من است. هیچ وقت روی آن کار نکردم. همیشه آن را در خودم داشتم. در پستی که بازی می‌کنم مالکیت توپ اهمیت دارد زیرا من یک وینگر نیستم و هربار که توپ به سمت من می‌رسد در مسیر جهت بازی نخواهم بود و اغلب پشت به دروازه هستم. بنابراین فرصت دارم تا فکر کنم.

فابرگاس یک بار گفت تو بازیکن بی‌نظمی هستی و به شیوه‌ای آزادانه بازی می‌کنی!
درباره بازیکنان بارسلونا نمی‌دانم اما چیزی که می‌دانم این است که در فوتبال مدرن شما باید کارهای دفاعی هم انجام دهید. زمانی به سمت راست می‌رود و زمانی هم به سمت چپ. امروز شماره یک مهاجم است اما نمی‌تواند از وظایق تیمی کنار رود. در گذشته پلی‌میکر آزاد بود و هر کاری را می‌توانست انجام دهد. حالا فوتبال فشرده‌تر شده و هر کسی باید در زمین تلاش کند. فوتبال تاکتیکی‌تر شده. اگر شما فوتبال در دهه ۷۰ را مشاهده کنید متوجه می‌شود کمتر پیچیدگی داشته. نمی‌گویم بازیکنان ضعیف شده‌اند اما حالا ما بیشتر به عنوان یک تیم کار می‌کنیم. در کنار آن باید بگویم این وضعیت تاکتیکی به تیم‌های کوچک‌تر اجازه می‌دهد تا مقابل تیم‌های بزرگ بایستند. مسئله ای که در ۳۰ یا ۴۰ سال گذشته کمتر مشاهده می‌شد.

آیا سیستم خاصی را ترجیح می‌دهی؟
زمانی که ۴۴۲ یا ۴۲۳۱ سیستم اصلی باشد پست من تفاوتی ندارد. من هنوز هم در منطقه مورد نظرم حضور خواهم داشت. ترجیح می‌دهم با یک مهاجم مرکز با دو بال کناری بازی کنم. این یعنی دو هافبک پشت من را پوشش می‌دهند. در زمان حمله هم دو بازیکن کناره ها را پوشش می‌دهند. در سیستم ۴۴۲ اغلب تصور می‌کنم مهاجمین در مسیر هم قرار می‌گیرند. در رئال خوش‌شانس بودم که با بازیکنی چون کریستیانو رونالدو بازی کردم که فضا‌ها را سریع درو می‌کرد. بنزما هم همین‌طور بود. این بازیکنان کار را آسان‌تر می‌کنند. می‌دانند نیاز است کجا بروند. به همین دلیل می‌توانم پاس‌های مناسبی به آن‌ها بدهم. در تیم ملی همین حس را با رویس دارم.

زمانی که پلی‌میکرها سن‌شان بالا می‌رود عقب‌تر بازی می‌کنند. آیا آینده تو همینگونه خواهد بود؟
نمی‌دانم. مسئله سن است اما تاکتیک هم تاثیر دارد. شواین اشتایگر بازی را از انتهای زمین رهبری می‌کند اما سن بالایی ندارد. نمی‌توانم چیز دیگری جز پلی‌میکری را تصور کنم. نفش من کمک به هم‌تیمی‌هایم با توجه به درکم از بازی است. اینکه مانند زیدان پاس بدهم. ترجیح می‌دهم پاس هایی بدهم که گل به ارمغان بیاورد. آن را به گلزنی ترجیح می‌دهم.

این مطلب در شماره چهارم فوتبال ۳۵۲ منتشر شده است.