گلاره ناظمی: شرایط مهیا باشد دخترانمان غوغا میکنند
فوتبال ۳۵۲ – با وجود تمام مشکلات موجود در ورزش نوپای فوتبال زنان در ایران، هستند افرادی که در این بستر رشد کردند و توانستند افتخارآفرینی کنند. یکی از این نفرات گلاره ناظمی است که با عملکرد درخشان خود توانست قاعده مردانه بودن قضاوت در فوتبال را زیر سوال ببرد. ناظمی در گفت و گو […]
فوتبال ۳۵۲ – با وجود تمام مشکلات موجود در ورزش نوپای فوتبال زنان در ایران، هستند افرادی که در این بستر رشد کردند و توانستند افتخارآفرینی کنند. یکی از این نفرات گلاره ناظمی است که با عملکرد درخشان خود توانست قاعده مردانه بودن قضاوت در فوتبال را زیر سوال ببرد. ناظمی در گفت و گو با ۳۵۲ از دغدغهها و رویاهای کودکی خود گفت.
آیا در کودکی هم فکر قضاوت در ذهنتان بود؟ دیوار اتاق گلاره ناظمی پوستر چه کسی بود؟
از دوران کودکی اصلا به قضاوت و داوری در فوتبال و یا فوتسال فکر نمیکردم. ولی تمام افرادی که من را میشناسند میدانند که عکس یورگن کلینزمن در سایزهای مختلف همیشه روی دیوار اتاقم بود.
در مصاحبه های قبلیتان گفتید که امکان داشته فوتبال را ادامه دهید؟ پست شما چه بود؟ از دوران بازیتان خاطرهای دارید؟
من زمانی که فوتبال را شروع کردم 14 سال بیشتر سن نداشتم. آن زمان تازه فوتبال بود و فوتسال به آن شکل که امروز وجود دارد اصلا برای بخش زنان حداقل شکل نگرفته بود. فقط در سالن حجاب هرازگاهی مسابقات برگزار میشد. بیشتر همبازی من کوپال بردارم بود به همین دلیل هم اکثر بازیهای من فوتبال و همبازیهایم پسر بودند. کم کم در کلاسهای داوری ثبت نام کردم و اولین بازی که قضاوت کردم بازی شهرداری تهران بود. خودم بشخصه بازی فوتسال را بیشتر دوست داشتم هیچ وقت فکر نمیکردم که روزی لذتی که از بازی در فوتبال و فوتسال دارم را کنار بگذارم و داوری کنم اما در ادامه در شرایطی قرار گرفتم که طبق قانون یا باید بازی میکردم و یا داوری که در نهایت تصمیم گرفتم داوری را ادامه دهم. اولین بازی که یک بازی را قضاوت کردم 16 سال بیشتر نداشتم ولی خیلی مورد تشویق قرار گرفتم. اما با این حال باز داوری برایم جذاب نبود و دوست داشتم بازی کنم. به نظرم لذتی که در گل زدن هست در هیچ چیز دیگر وجود ندارد اما به مرور و با مشورتهای کوپال تصمیم گرفتم داوری را انتخاب کنم. برای خودم هدف تعیین کردم و تا به امروز هم ادامه دادم.
تا به حال در زمان قضاوت حرفهای با بازیکن موردعلاقهتان رو به رو شدهاید؟
من در فوتسال دوست داشتم در بازی قضاوت کنم که فالکائو یکی از بازیکنان بزرگ فوتسال حضور داشته باشد که متاسفانه فالکائو در سال 2017 بازی را کنار گذاشت. ریکاردینو هم جزو بازیکنهای مطرح تیمملی فوتسال پرتغال است که در جام جهانی هم حضور داشت و این جزو بازیکنهایی بود که از قضاوت کردن در بازیش لذت بردم و برایم جذاب بود.در ایران هم تک تک بازیکنهای تیمملی برایم قابل احترام هستند و باعث افتخار است که بتوانم در کنارشان حضور داشته باشم. در کنار همین بچهها 20 سال است که داوری میکنم و در این 20 سال چیزی که برایم هیجان انگیز بود این است که در این مدت در کنار نابترین بازیکنانی قضاوت کردم که جزو 10 بازیکن برتر دنیا به شمار میروند.
تا به حال به خاطر زن بودنتان برخورد بدی در دنیا فوتبال دیدید؟ برخورد خوب چطور؟
در جام جهانی که حضور داشتم هیچ برخورد بدی ندیدم. شاید در ابتدا پوششمان کمی عجیب باشد ولی برخورد بد ندیدم. همیشه با احترام مورد پذیرش قرار گرفتم. اما در جریان مسابقات جام جهانی وقتی در بازی افتتاحیه از داورها خواستند که بالا بروند. دبیر اینفانتینو خیلی برایش جالب بود که چطور میشود با این پوشش کار کرد. از روند کار که چطور شروع کردم پرس و جو کردند و برایشان جالب بود و من خودم تعجب کردم که این مسئله در سطح فیفا هم برای خیلی آدمها عجیب باشد که شرایط رسیدن در ایران با توجه به اینکه کشور اسلامی هستیم سختتر باشد. از این موضوع سورپرایز شده بودند و برایشان عجیب بود و البته خیلی هم امیدوار بودند که این مسیر ادامه دار باشد. خوشبختانه موفق شدیم از این مسیر سخت عبور کنیم و این اتفاق را به سرانجام برسانیم خوشحالم که در آینده این مسیر برای تازه واردها هموارتر خواهد شد.
کدام شب بوده که با خیال راحت خوابیدید و به خودتان افتخار کردید؟
همانطور که گفتم من از 16 سالگی شروع کردم و در این مسیر خیلی سختیها کشیدم. درست 20 سال زمان برد تا به اینجایی که الان هستم برسم. 20 سال زمان کمی نیست برای اینکه بخواهید به یک هدف برسید و چون این هدف اتفاقی بود که تا الان رخ نداده بود و خیلی اما و اگرها داشت چون ممکن بود پذیرشی اتفاق نیفتد و یا سرانجام مشخصی نداشته باشد وقتی آن هدف مشخص «قضاوت در فینال جام جهانی» برایم محقق شد بهترین شب زندگیام نیز رقم خورد. آن روزی که در فینال جام جهانی قضاوت کردم واقعا بهترین روز زندگی من بود و یا به قول شما تمام کارها را کردم و شب با خیال آسوده خوابیدم. در همه این سالها سختیهای زیادی را دیدم و مجبور بودم از خیلی چیزها چشم پوشی کنم اما خوشحالم که در نهایت به آن هدف بزرگی که داشتم رسیدم.
اگر رییس فدراسیون فوتبال شوید اولین کاری که برای فوتبال زنان انجام می دهید، چه کاری است؟
سوال خوبی است. خیلی کارها وجود دارد که میتوان انجام داد. زنان ما باید در همه حوزهها از بازیکنان گرفته تا بخش داوری، مربیها و در تمام ردهها مورد حمایت قرار بگیرند. بخش زنان ما همیشه مورد بیمهری قرار گرفته است. در همه ادوار گذشته تا به امروز تمرکز فدراسیون همیشه روی تیم آقایان بوده و اگر من باشم سعی میکنم شرایط را برای همه فراهم کنم. همه چیز باید بر اساس عدالت و مساوات باشد این شرایط را برای همه مهیا میکنم. درست است تیم ملی مردان جایگاه خودش را دارد ولی این طور نباشد که ما بخش زنان را فراموش کنیم. من مطمئن هستم و ایمان دارم اگر شرایط برای دختران ما مهیا شود قطعا ما میتوانیم جایگاه بزرگی را در آسیا و یا جهان داشته باشیم اما متاسفانه آن شرایط را تا حد زیادی برای خانمها مهیا نکردند که نتوانستیم به آن نتایج دلخواه در فدراسیون برسیم. اما این مورد را هم فراموش نکنیم که زنان فوتبالیست و فوتسالیست ما با همین وضعیت موجود هم پرچم بانوان را بالا نگه داشتند. من سعی میکنم که همه چیز را بین خانمها و آقایان به مساوات برقرار کنم شاید کار سختی باشد اما اگر این اتفاق بیفتد ما میتوانیم خیلی اتفاقات خوبی را در مسابقات و جام باشگاهی برای مربیان و داوران داشته باشیم. در حال حاضر زنان یک کوچولو در حاشیه قرار گرفتند و به آنها توجه نمیشود جز در موارد خاص که شاید اتفاقاتی برایشان رقم بخورد سراغ آنها برویم و یادی از آنها کنیم.
گفت و گو از فریبا جلیلخانی
این مطلب در شماره سوم فوتبال ۳۵۲ منتشر شده است
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید