نقدی بر نمایش فاجعهبار تیم ملی؛ سنگ پای قزوین!
فوتبال ۳۵۲ – بعد از نمایش فاجعهبار مقابل قرقیزستانی که همیشه مقابل ما شکست خورده به شمار میرود چه انتظاری دارید؟ عذرخواهی سرمربی و بازیکنان؟ قبول اشتباهات؟ امید به آینده؟ نخیر. فقط سنگ پای قزوین قابل رویت است.
در مورد زمین افتضاحی که باید بابتش یقه همه مدیران ورزش این کشور را گرفته که تمام چمنها را آباد کردهاند، همه توافق داریم. هیچ تقصیری بر گردن اعضای تیم نیست اما نمیدانیم چرا قرقیزستان روی همین زمین تاکتیکی کار میکرد و ما امیدمان شد شوتزنی نورافکن!
به سراغ کنفرانس برویم و گلایههای امیر قلعهنویی: «شاید ایراد منِ قلعهنویی هستم. از مردم معذرت خواهی میکنم، چون هم یک بر صفر بردیم و هم کلینشیت کردیم! اینها دستاوردهایی بود که به دست نیاوردیم!» ما که زبانمان مو درآورد که به پیر و پیغمبر همه ماجراهای سال ۲۰۰۷ را فراموش کردهاند جز خود شخص سرمربی تیم ملی که عذرخواهیاش صوری است و با طعنه پز کلینشیت مقابل قرقیزستان را میدهد. در ضمن آمار شوتهای داخل چارچوب قرقیزستان دو برابر ما بود و اگر این آمار به دست سعید الهویی برسد بیچاره میشویم! نخیر آقای قلعهنویی. شما اصلاحشدنی نیست. صد سال هم که بگذرد نه اشتباهاتت را قبول میکنی و نه آنها را اصلاح.
و برسیم خدمت شما جناب آقای طارمی که توهم «خودبزرگ» بینی در این فوتبال حسابی هواییات کرده! مرد مومن، خداداد هرچقدر خارج از زمین آدم قابل نقد و بی ادبی است، زمان بازیاش یک هزارم جنابعالی کلاس نگذاشت، قرارداد جعلی با تیمش نبست و متوهم هم نبود. زمین برای ما بد بود اما برای قرقیزستان الدترافورد؟ در ورزشگاهی که چند ده نفر لیدر تربیت شده توسط فدراسیون فوتبال حضور دارند، مردم صدایشان درآمده! نشنیدی؟ بگرد دنبال مشکل. بگرد دنبال حل. حین گشتن هم حسابی جلوی پایت را ببین که نیفتی… اینجا خبری از پنالتی مفت نیست!
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید