اَل‌کلاسیکو؛ پرتنش‌تر از الکلاسیکو
فوتبال ۳۵۲ – مجله ورلد ساکر در یک نسخه ویژه به بررسی چند دربی مهم دنیای فوتبال پرداخته. دربی‌هایی که بعضا شاید کمتر دیده شوند اما تنش‌های هواداری و حاشیه در آن به وفور مشاهده می‌شود. یکی از این دربی‌ها جنس دیگری دارد. دیدار بین الوحده و الفیصلی در اردن.
دربی‌هایی که در دنیا به تیتر اول رسانه‌ها تبدیل می‌شوند بر خلاف ماهیت ۹۰ دقیقه‌ای فوتبال همه درگیر حاشیه‌ها، سیاست و خشونت می‌شوند اما خشونت موجود در دربی اردن با اخلاف زیادی فراتر از همه چیز است و به سطح دیپلماتیک رسیده.
در سال ۲۰۰۹ پیام محرمانه‌ای با مضمون «دربی اردن میان شعارهای ضد رژیم، هولیگانیسن علیه فلسطینی‌ها متوقف شده» به سفارت آمریکا در پایتخت این کشور در امان فرستاده شد و چندی بعد هم وب سایت ویکی لیکس مطلب فوق را درباره دربی «اَل کلاسیکو» منتشر کرد. هولیگانیسم ضد فلسطینی و شعارهایی در تحقیراصالت فلسطینی شاه و ملکه این کشور باعث شده تا حتی یک بار این بازی که ارائه‌گر دیداری بین کرانه باختری و جامعه فلسطینیان است لغود شود.
دربی اردن شاید جمعیتی مانند مشتاقان دربی مصر را هواخواه خود نبیند و به زیبایی دربی تهران نباشد اما در آن نشانه‌های سیاسی زیادی درباره ۷۰ سال اخیر منطقه وجود دارد که آن را پرهیجان می‌کند. در این دربی هم انحصارطلبی وجود دارد. مانند تمام دربی‌های دنیا. الفیصلی و الوحده از سال ۱۹۸۵ تمام عناوین قهرمانی لیگ جز ۲ مورد را برنده شده‌اند اما بیشتر هدف‌شان ارائه ارزش‌هایی است که به آن پایبندند.
ریشه‌های الوحده متعلق به کمپ جدید جنوب امان، پایخت اردن است. کمپ جدید کمپی است که برای ده ها هزار فلسطینی آواره بر اثر حمله رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۴۸ و روزی که از آن به عنوان نکبت و فاجعه یاد می‌شود ساخته شده. لباس الوحدهایها از رنگ پرچم فلسطین تشکیل شده و لوگوی آن‌ها یک مشعل جلوی مسجدالاقصی است. شعار الوحدهایها هم این است: الله، وحدت، قدس عربیا.
یاسر عرفات، رهبر جنبش آزادی‌خواه فلسطینی‌ها پیش از به رسمیت شناخته شدن تیم ملی فلسطین توسط فیفا در سال ۹۸، الوحده را تیم ملی فلسطینی‌ها می‌دانست. پس از موج موفق مهاجرت به دنبال جنگ بین اعراب و رژیم صهیونیستی، فلسطینی‌ها حالا بین ۵۰ تا ۸۰ درصد از جمعیت اردن را تشکیل می‌دهند. طارق وری، رئیس سابق این باشگاه به ورلد ساکر گفته: ۹۹ درصد طرفداران الوحده فلسطینی هستند و شما نمی‌توانید اردنی طرفدار الوحده پیدا کنید.
در سمت دیگر الفیصلی قرار دارد که تیم اردنی‌های واقعی است. کرانه‌ای‌‌ها لقب آن‌هاست. به دلیل خاستگاه آن‌ها در کرانه شرقی رود اردن. آن‌ها قهرمانی های بیشتری دارند، همان طور که در دولت، پلیس و ارتش هم نماینده بیشتری دارند.
در سال ۱۹۷۰ تنش بین ۲ باشگاه نزدیک بود به جنگ تبدیل شود. شاه حسین، پدر شاه فعلی اردن یعنی شاه عبدالله یک اقدام نظامی علیه کسانی که می‌خواستند منطقه ای خودمختار و مستقبل بسازند انجام داد که به سپتامبر سیاه مشهور شد. از آن پس اقدامات در راستای ملی‌گرایی فلسطین در اردن منع شد.
این روزها دیگر درگیری جز زمانی که این ۲ تیم با هم بازی دارند دیده نمی‌شود. در شهر شعارهایی از سوی طرفداران الفیصلی خوانده می‌شد که «یک دو سه. طلاقش بده پدر حسین!» که اشاره به ازدواج شاه سابق اردنی‌ها با ملکه فلسطینی آمریکایی داشته و حالا به یک عبارات پرکنایه تبدیل شده.
خشونت در این دربی همچنان وجود دارد. در سال ۲۰۰۸ پلیس تعدادی از هواداران الوحده را پس از قهرمانی آن‌ها به باد کتک گرفت. در سال ۲۰۱۰ هم ۵۰ هوادار الوحده با پرتاب سنگ از سوی هواداران الفیصلی زخمی شدند.
شاه علی، نامزد سابق ریاست فیفا می‌گوید: «آن‌ها رقیب هستند و این رقابت به ما کمک کرده زیرا احساسات زیادی در آن وجود دارد.»
در سال ۲۰۱۵ کمپینی برگزار شد تا رنگ رفتگران خیابان‌های امان تغییر کند. زیرا رنگ آن‌ها نارنجی روشن بود که شبیه رنگ داعش و زندانیانی که قبل از اعدام در زندان هستند بود. در یک نظرسنجی آنلاین مردم به رنگ آبی فیروزه‌ای را دادند که یک مشکل جدی بود زیرا شباهت زیادی به رنگ لباس الفیصلی داشت. حالا انگار رقابت به خیابان ها هم کشیده شده است.
یک نکته: الفیصلی بر اساس آمار تیم اول اردن به حساب می‌آید. آن‌ها در سال ۲۰۰۶ توانستند دومین جام AFC (جامی درجه ۲ در فوتبال آسا که از لحاظ ارزش پس از لیگ قهرمانان قرار می‌‌گیرد) را تصاحب کنند. آن‌ها در مرحله نیمه نهایی الوحده، رقیب دیرین را شکست دادند تا لذت قهرمانی‌شان دوچندان باشد.
این مطلب در شماره سوم مجله فوتبال ۳۵۲ منتشر شده است.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید