امیدِ ناامید؛ یک انتخاب و یک دنیا حاشیه برای روانخواه!
فوتبال ۳۵۲ – تیم امید پس از ماه‌ها بالاخره صاحب یک سرمربی شد و روانخواه روی نیمکت آن نشست؛ سرمربی که نحوه انتخابش از همین حالا حواشی را بر سر تیم امید آوار کرده است.
روانخواه یک بازیکن بسیار باهوش بود و اتفاقا با وجود گلزنی در دربی برای استقلال هیچ‌وقت بین هواداران پرسپولیس بدنام نشد چون اهل کری‌خوانی نبود. او حالا یک مربی جوان است که برای اولین بار در سطح لیگ برتر هم روی نیمکت نشسته اما در زمانی انتخاب شده که هر منتقدی می‌تواند به او اتهام وارد کند.
مهم‌ترین اتهام به او وابستگی به علی خطیر، عضو هیات رئيسه فدراسیون است و مقصر این اتهام، شخص روانخواه. او در زمانی که نکونام و خطیر در استقلال به شدت درگیر بودند تمام و کمال در مصاحبه‌هایش از خطیر حمایت می کرد؛ در حالی که سرمربی یک تیم دیگر بود. این مساله باعث شده تا تصویر روانخواه به جای یک مربی مستقل، به «رفیق خطیر» تبدیل شود. در این رابطه فروردین، نماینده مجلس هم مورد انتقاد قرار گرفته و بسیاری از اهالی فوتبال اعتقاد دارند «رابطه» خیلی در این انتخاب تاثیر داشته است. هنوز هیچ کس نتوانسته این اتهام را از روانخواه مبرا کند.
مهم‌ترین انتقاد به روانخواه هم رزومه اوست. او در یک نیم فصل در هوادار اصلا آمار خوبی برجای نگذاشت و به دسته پایین‌تر سقوط کرد. مشکلاتی که روانخواه داشت و روی نیمکت تیمی نشست که خودش آن را نبسته بود جای خود اما این سوال درباره او مطرح می‌شود که آیا اصلا موفقیت در مربیگری برای حضور روی نیمکت تیم امید تاثیری ندارد؟ اگر سقوط با یک تیم در لیگ برتر، آن هم به عنوان اولین تجریه، ناکامی محسوب نمی‌شود، پس چه نیازی به رزومه خوب برای حضور در تیم ملی وجود دارد؟ آیا روانخواه اصلا در فوتبال پایه سابقه دارد که حالا بخواهد ما را به آرزوی چندین دهه‌ای‌مان یعنی رسیدن به المپیک برساند؟
روانخواه پیشکسوت بدنامی نیست و اتفاقا کسی بدش نمی‌آید که یک مربی جوان خوب به چرخه فوتبال کشور وارد شود اما مسئولان فدراسیون فوتبال نمی‌دانند او در بدترین زمان، با بدترین رزومه و با بدترین شیوه انتخاب شده و این مساله به تیم امید ضربه می‌زند؟ فعلا که امیدمان برای المپیک به «امید» گره خورده و امیدواریم با وجود ناامیدی روحی، در آینده به المپیک صعود کنیم و در همان مراحل اول «بی‌امید» نشویم!
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید