مجتبی اسیر شهوت نیمکت استقلال؛ زود بود آقای جباری!

فوتبال ۳۵۲ – شهوت نیمکت بلای خانمان‌سوزی است که در سالیان اخیر بیشتر از هر کسی، گریبان استقلالی‌ها را گرفته. انگار هیچ‌کس حال ندارد تا مدارج را درست طی کند و وقتی حسابی آبدیده شد روی نیمکت بشیند. از همان روز اول بلیت‌شان را می‌سوزانند و بعد کاسه چه کنم در دست‌شان می‌گیرند. در این زمینه خیال پرسپولیسی‌ها آسوده است زیرا اصلا گزینه‌های مناسب داخلی برای آن‌ها وجود ندارد که نگران این مساله باشند.

در استقلال اما جدیدترین اسیر این شهوت «مجتبی جباری» است که خود روزی منتقد حضور نا به هنگام و غیراصولی مربیان جوان روی نیمکت تیم‌ها بود اما حالا پا روی حرفش می‌گذارد؛ هم دوست دارد بدون سابقه حتی ۱۰ بازی لیگ برتری روی نیمکت استقلال بنشیند، هم تمام و کمال، بدون توجه به حرف‌های پیشینش، اعلام کرده باید به او فرصت داده شود و پیشکسوتان بیخود حرف می‌زنند و هم قراردادی که بابتش او «دستیار»ی سرمربی خارجی را پذیرفته را رد می‌کند. چرا؟ چون با مسیری کوتاه مدت و ساده به قهرمانی جام حذفی رسیده.

اشتباه نکنید. نقش جباری در همدلی بازیکنان، آرامش آن‌ها و رسیدن به جام (با هر قرعه‌ای) کم‌نظیر بود اما مطمئنا اگر هواداران استقلال می دانستند چه رویکردی از وی در انتظار است، خبری از حمایت‌شان نبود. اصلا شما مدیر، حاضرید جباری که تا به حال به یک چالش داخل رختکن برخورد نکرده، یک دربی و بازی بزرگ را به عنوان سرمربی پشت سر نگذاشته و اصلا سابقه تمام سرمربیگری‌اش (نه فقط استقلال) به ۲۰ بازی در هیچ تیمی نمی‌رسد، روی نیمکت استقلالی بنشیند که هوادارانش به کمتر از قهرمانی راصی نیستند؟ پیش از فرهاد مجیدی دست به چنین کاری زد؛ ضررش برای استقلالی‌ها از دست رفتن ۲ جام حذفی و سودش قهرمانی لیگ پس از ۳ سال بود اما مساله بدعت بد است؛ بدعت هول‌هولکی سرمربی شدن و طی نکردن مسیر درست.

جباری همیشه هشت شاکی بوده و هنوز هم هشت شاکی است. ضد سیستم و ضد جریانات معمول. پیش‌بینی رفتار او اصلا ساده نیست اما اسیر شهوت نیمکت شدن مورد عجیبی بود که حالا در او دیده شده.

زود بود آقای جباری… بلیتت را نسوزان!