آل‌کثیر – استقلال یک معامله ۳ سر باخت/ حرمت یاغی‌گری هم از بین رفت!
فوتبال ۳۵۲ – قدیم ندیم‌ها یاغی‌گری حرمت داشت. طرف اگر می‌خواست به تیم رقیب برود، قبلش پل‌ها را خراب نکرده بود. توهینی نکرده بود. تحقیری نکرده بود. همه‌اش البته از جریان انتقال هاشمی‌نسب شروع شد و بازیکنان هوایی شدند که ما هم این همه توجه می‌خواهیم. ما هم می‌خواهیم مثل بمب بترکیم اما حتی نیکبخت و مرحوم انصاریان هم نتوانستند یک ترقه باشند، چه رسد به سعید مهری و آل‌کثیر که این آخری دیگر نوبر است و انتقالش یک انتقال ۳ سر باخت یا به عبارتی ۳ سر فحش.
سر اول خود اوست که بدترین شادی گل ممکن را مقابل استقلال انجام داد و در مصاحبه‌هایش جوری تعصب پرسپولیس را کشید که اتفاقا استقلالی‌ها هم علاقه‌ای به حضورش در این تیم نشان ندادند. حالا اما او بی‌اعتنا به عکس‌های دوران نوجوانی با پیراهن پرسپولیس روی سکوها، دوست دارد بمب شود و خودش را در سی و اِن سالگی ستاره کند. نه عزیز دل؛ با این انتقال فقط مدتی روی بورس می‌مانی و زیر فشار خرد می‌شوی.
سر دوم تیم مدیریتی استقلال است و شخص نظری جویباری که بین پیغمبران جرجیس را انتخاب کرده. اصلا گیریم ساپینتو درخواست کتبی داده، آیا در باشگاه استقلال کسی نیست که گوشزد کند اتمسفر هواداری استقلال این انتقال را نمی‌پذیرد یا از آن مهم‌تر، یک مهاجم پیر که چندان توانمندی ویژه‌ای ندارد، به چه کار استقلال می‌آید؟ ساپینتو واقعا آل‌کثیر را می‌شناسد؟
سر سوم و مهم‌ترین بخش ماجرا استقلالی‌ها هستند که هرچقدر هم به غرهای همیشگی‌شان به تمام مدیران این سال‌ها می‌توان نقد داشت، در مورد آل‌کثیر و نپذیرفتن وی، کاملا حق با آن‌هاست و بعید است که حتی با گلزنی در دربی یا قهرمانی هم آل‌کثیر بتواند حتی برای ثانیه‌ای در قلب هواداران این تیم قرار گیرد.
ماجرا جمع‌بندی خاصی نمی‌خواهد و فقط یک سوال می‌ماند: این انتقال مضر و زشت، به چه کسی سود می‌رساند؟
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید